Maand: februari 2018

Geplaatst in De kick van het boksen

We zijn geen mietjes

Gepost op door Aefke

Dit weekend ben ik van de trap gevallen. Mijn man is een handige klusser, ik blijkbaar iets minder. Ik belandde van de klustrap pardoes op al het gereedschap dat op de slaapkamervloer lag. Bont en blauw was ik.

In een andere sportsituatie was ik allang afgehaakt. Ik had immers overal blauwe plekken en mijn spieren deden pijn. Maar goed. Ik had me ingeschreven voor kickbocksen op de dinsdagavond. En daarom ging ik. ´Kick ass´, riep mijn grote liefde vanaf de bank.

Eigenlijk is het drillen wat de trainer doet. We moeten razend snel opstaan, dan weer twee keer opdrukken. Je tegenstander neerhoeken – wel op een leuke manier hoor – en weer op de grond om je een paar keer op te drukken. En eigenlijk werkt dit het best voor mij. Als ik in mijn eentje sport, ben ik veel te lief voor mezelf. Na vijf keer opdrukken vind ik dat ik al hartstikke goed bezig ben geweest.

Een mede cursist legt me uit hoe ik de side-kick moet doen. Ze is er voor de tweede keer en er duidelijk bedrevener in dan ik. Rick adviseert ons deze week goed te oefenen met trappen uitdelen. Daarna mogen we bootcampen in het gras. We delen in tweetallen een aantal stoten uit, kruipen dan over de grond onder de benen van de ander door om vervolgens een sprintje te trekken. En hoppa. Nog een keer. We zijn geen mietjes.

´Kom op, Aefke´, spoort hij me aan als ik nauwelijks omhoog kom met de buikspieroefeningen. ´Maar ik ben dit weekend van de trap gevallen´, probeer ik nog.

Voldaan wandel ik terug naar huis. Ik gooi mijn met gras bevlekte joggingbroek bij de was en stap tevreden onder de douche. Kick ass.

Geplaatst in De kick van het boksen

De kick van het sporten

Gepost op door Aefke

Ik heb al jaren een haat-liefdeverhouding met sporten. Het liefst ben ik iemand die sportief is, een fitte, slanke moeder en vrouw met een goede conditie. In de realiteit ben ik net wat te zwaar, eet ik teveel chocola en sport ik te weinig. Dapper schreef ik me weer in bij de sportschool, waar ik vervolgens nauwelijks verscheen om me vervolgens weer schuldig te voelen over de dertig euro die ik maandelijks wegsmeet. En wat doen vrouwen als ze zich schuldig voelen? Toen zag ik een berichtje op het prikbord Hoograven voorbij zag komen van Ankelien. Over sporten voor je deur. Buiten. Op gezette tijden. Keihard bootcampen met mensen waarmee je hebt afgesproken. Conditie opbouwen en het liefst nog een beetje afvallen.

Het klonk mooi. En dat was het ook. Op de app vulde ik in dat ik wilde bootcampen op de zaterdagochtend in het Wilhelminapark. Daar wist Ankelien me te vertellen dat er op dinsdagavond kickboksen was. Bij mij voor de deur. Op de plek waar mijn kinderen overdag spelen, zou ik ‘s avonds met andere sportievelingen gaan kickbocksen. ´Nee, dat is niks voor mij’, zei ik. ‘Ik kan dat niet´.

Kickboksen Hoograven - sporten voor je deur
Trainer Rick en voordedeursporter Aefke

‘Kan niet, bestaat niet´, zei mijn moeder altijd. En omdat ik de wijsheden van mijn moeder de afgelopen jaren ben gaan waarderen, meldde ik me aan voor een les bij mij voor de deur. Ik kon altijd nog doen alsof ik me niet lekker voelde en snel naar huis gaan als ik het niet kon. Inmiddels heb ik vier keer op de dinsdagavond gebokst bij ons op het veldje. Ik kan de kinderen naar bed brengen en voorlezen, ik ruim het aanrecht nog even op en trek de stofzuiger door de keuken. En dan ben ik nog op tijd om te gaan boksen. En als je soms denkt dat Rick de trainer het rustig opbouwt? Nee hoor. ‘We gaan even een uurtje knallen.’ En als we teveel kletsen, gooit hij er gewoon een paar keer extra opdrukken tegenaan of een stuk of tien jumping jacks.

Opdrukken, sprinten in het gras, stoten en trappen. Ik had niet gedacht dat ik het leuk zou vinden. ‘Ik houd sporten normaal gesproken nooit vol´, vertrouwde iemand me toe. ‘Maar dit is zo lekker dichtbij en je bent buiten.´Inderdaad. Zo´n zweterige sportschool is ook niets voor mij.

Daarom ga ik voor de kick van het sporten voor mijn deur. Maar of ik het volhoud? Ik laat het volgende week weer weten en probeer mezelf een immens hoge sociale druk op te leggen door dit blog. Kick ass!