Bij de kapper is een ruit ingegooid. Van de week werd er bij ons in de straat een auto in brand gestoken. De ramen werden ingeslagen en de bekleding in vuur en vlam gezet. En overal op straat vind ik slagroomspuiten. Ik zie groepjes hangende jongeren bij mij voor de deur. Meisjes met hoofddoeken. Losgeslagen op verschillende manieren. Het lange stof wapperend in de wind. Een wulpse glimlach. Een blikje dat op straat geworpen wordt, komt rollend onder een auto terecht. Het roepen. ‘Kijk dan die rok wat ze aanheeft! Wat een slet! Ofnie?’ ‘Ach jongen! Beter ga je naar huis!’
‘In mei en juni weten jongeren niet wat ze met die lange zomeravonden moeten’, legde een politieagent uit die ik per toeval op een feestje trof. ‘Ze worden high, doen rare dingen met slagroomspuiten en daarna is het over.’
Er was een tijd dat ik niet wist wat er met die slagroomspuiten moest gebeuren. Ik vond een berg bij mij voor de deur. Gewoon op straat. Als een brave huismoeder heb ik een vuilniszak gepakt en die bende opgeruimd. Later hoorde ik dat ‘de jeugd’ had uitgevonden dat je high kon worden van die dingen.
Ik weet zeker dat ik het vroeger ook geprobeerd had. High worden van slagroomspuiten. Ik heb thee gerookt – ik wist niet waar je in de Achterhoek weed kon krijgen – leraren tot het uiterste gedreven met mijn gedrag en sigaretten gerookt. Veel en vaak. Aangezien ik nogal verslavingsgevoelig ben, gedroeg ik mij niet alleen in de maanden mei en juni als een losgeslagen puber. Ik wilde roken en mijn ouders vonden dat niet goed.
Een moeder wil over het algemeen niet high worden van lachgas of van andere flauwekul en nu ben ik in de fase dat ik me vooral stoor aan de troep die mensen achterlaten. Maar stiekem voelde ik me ook wel stokoud dat ik niet meteen wist wat er met die spuitjes moest gebeuren. Ofschoon ik wel bevroedde dat dit niet in de haak was.
High worden van slagroomspuiten, een bende achterlaten. Daar kan ik me nog wel in verplaatsen. Ik kon de ingeslagen ruit van de kapper en de in brand gezette auto wat minder waarderen. Hoe haal je het in je hoofd. What the fuck denk je als je die autoruiten inslaat en de fik in andermans autobekleding zet. De jeugd van tegenwoordig. Dood en verderf.
O, mensen, ik word oud. En dat terwijl ik laatst nog van Berthold Gunster heb geleerd dat het helemaal zo slecht nog niet is met de jeugd*: ‘Klagen over ‘de jeugd’ is namelijk van alle tijden. Zelfs Socrates, filosoof, wijsgeer, een erudiet man, zou je zo zeggen, beklaagde zich al in de 5de eeuw voor Christus in niet mis te verstane woorden over de jeugd van zijn tijd: ‘Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training. Jonge mensen staan niet meer op als een oudere de kamer binnenkomt. Zij spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap en tiranniseren hun leraren.’ Neemt niet weg: je zou de aanname dat kinderen tegenwoordig lastiger zijn dan vroeger, serieus kunnen onderzoeken. Maar wat blijkt, bij nadere beschouwing? Onder jongeren nemen problemen als criminaliteit en alcoholgebruik gestaag af. Al decennia lang. Een duidelijke dalende trend.’
Ik wens u een lange en fijne zomeravond toe.
*Uit: Gunster, Berthold Lastige kinderen? Heb jij even geluk haast! (2014)
Algemeen BeschAEFd Nederlands 