Geplaatst in Bijzonderheden

Waarom ik mijn elektrische fiets aan mijn zusje gaf

‘Geen idee wat ik ermee moet’, dat was mijn eerste reactie toen ik een elektrische fiets had gewonnen. Ik was wel dankbaar en blij. Natuurlijk. Een elektrische fiets is een groot cadeau. Maar ik fiets prima zonder ondersteuning en ons huis is zo piepklein. Daar kan ik geen extra fiets stallen.

Eigenlijk wist ik meteen al dat ik deze fiets aan mijn zus zou geven. Toen ze me een tijd terug belde dat ze een auto-ongeluk had gehad, was ik opgelucht dat ze überhaupt zelf nog kon bellen. Bovendien klonk ze best monter aan de telefoon. Maar die opluchting verdween al snel. Ze was er helemaal niet zo goed vanaf gekomen. Haar knie wil niet meer en ze heeft elke dag pijn. Het ongeluk heeft nogal wat consequenties voor haar dagelijks (werk)bestaan. Ze heeft nooit meer kunnen fietsen of autorijden. Tot vandaag. Mijn prijs is geen elektrische fiets, maar het geluk iets te kunnen geven. Ik wens mijn zus veel plezier op de fiets. Dat ze maar snel vanuit de Achterhoek naar Utrecht mag komen fietsen voor een bakje koffie.

Femke op de fiets

Geplaatst in Bijzonderheden

Midden Tussen De Mensen

Hokjes

Er wonen psychiatrische patiënten tussen De Mensen.
Echt waar. Misschien is uw buurvrouw wel hartstikke gek en hebben ZE dat nooit tegen u verteld.

Laatst was er een vreselijk bericht in het nieuws. Nu wordt het nieuws natuurlijk overspoeld met nare berichten. De wereld heeft hulp nodig. Soms trekt zo’n bericht mijn aandacht omdat het me raakt op een bepaald vlak. Dan moet ik er iets mee. En dan schrijf ik. Niet eens omdat het kan. Omdat het moet.

Zo is het u wellicht niet ontgaan dat er een man is vermoord. Hij is begraven in de tuin van de verdachte. Als ik zoiets lees, gaat er al automatisch een film in mijn hoofd spelen. Hoe dat is gebeurd, waar, hoe laat het was en wie er bij waren. Dat is niet altijd handig, want daar heb ik dan last van. Maar goed. Het is zo. Nu las ik in het nieuws dat het om een psychiatrisch patiënt gaat. Iemand die ambulant begeleid werd en in een oefenhuis woonde.

Zouden ZE (in dit geval bedoel ik DÉ media) het ook benoemd hebben als de verdachte een ernstige lichamelijke ziekte had? Hoe komt het dat de NOS met grote letters benoemt dat de verdachte een psychiatrisch patiënt is? Maar goed. In een psychose kunnen mensen verschrikkelijke dingen doen. Dus die link begrijp ik. Maar toen:

‘Niet alleen in Kloosterburen wonen psychiatrisch patiënten midden tussen de mensen. Keroazie heeft ook ‘oefenhuizen’ in andere plaatsen’.
Mensen. Er wonen psychiatrische patiënten MIDDEN TUSSEN DE MENSEN!

Want, voor het geval u het nog niet wist. Psychiatrische patiënten zijn geen mensen. Ik weet niet wat het zijn. Het zijn gewoon patiënten. Gestoorde figuren. En hokjesdenken is normaal, zo vindt DE wetenschap. ‘Categoriseren is simpelweg een efficiënte manier om de wereld te versimpelen’. En dat heeft hoogleraar Wigboldus onderzocht.

Als u maar weet dat u dat hokjesdenken nooit op een individu mag betrekken. De ene psychiatrische patiënt is de andere niet. Maar denkt u verder vooral lekker in hokjes. Iedereen denkt in hokjes. Ik ook. En ik zit nog steeds Midden Tussen De Mensen.