We gingen toch maar even naar buiten. Een kind met torenhoge koorts heeft het immers al warm genoeg. Bij ons in de buurt reed een kermistreintje. Daar kun je je kind in zetten en dan heeft hij drie minuten plezier voor zeven euro. Ik mocht dat vroeger nooit. Daarom zei ik:
‘Wil je daar zo in Tijl?’
‘Ja. Met papa’.
‘En met wie nog meer?’
‘Niels en Ben’.
‘Gezellig hoor. En Bo?’
‘Bo moet naar bed. En mama blijft thuis met Bo. Zul we naar papa gaan?’