‘Té is nooit goed’, vond mijn moeder altijd. ‘Behalve Tequila’, vulde ik haar dan strontvervelend aan.
Nu is het me. Me is nooit goed. Echt niet. Nooit.
Me moeder.
Me oma.
Me zusje.
Het is fout. Echt waar. Nog steeds. Nu moeten wij het onze kinderen leren. Me is nooit goed. Behalve me vrouw.
Of nee. Verkeerd spatiegebruik. Nu dat weer.
Mevrouw. Behalve mevrouw.
Dit is op leontine1971 herblogd.
LikeLike