Vandaag ging ik naar de pedicure. Voor de gelegenheid deed ik er ook nog een gelnagellakbehandeling bij. Wat een weelde. Ik baadde in luxe en comfort. Maar wel het soort luxe waarvan ik me bewust ben dat ik in rijkdom leef. Ik kan naar de pedicure, ik kan een nieuwe lippenstift kopen en hoef niet moeilijk te doen over een nieuw paar schoenen. De pedicure vroeg me waar ik werkte en wat ik daar deed. Ik deed meteen een boekje open over de visie en missie van Lister. Over dat we geloven in herstel voor iedereen. Dat iemand nog zo in de shit kan zitten, maar we geloven dat het ooit beter gaat. We geven mensen niet op. ‘Maar´, zei de pedicure, ‘niet alle zwervers zijn zielig. Toch?’
‘Zou je willen ruilen?’, vroeg ik.
Ze schudde haar hoofd en deed het laatste laagje nagellak op mijn tenen.
Een zwerver (dakloze) is niet per se zielig, maar gisteren sprak ik nog een man in de Twijnstraat die door een scheiding op straat was komen te staan. Dat is tragisch. Triest. En misschien ook wel zielig.
Algemeen BeschAEFd Nederlands 