Een Apeldoornse traditie

Het gaat weer beter met me. De pharmaceutische industrie heeft weer een heleboel geld aan me verdiend de afgelopen tijd en dat kan me he-le-maal niets schelen. Zolang ik weer kan ademen en leven ben ik dik tevreden. Ik doe weer dingen die de afgelopen periode onvoorstelbaar leken. Ik sta in de ochtend best op tijd op, ik sport weer (ik zit nog laaaang niet op het niveau van voor mijn ziek zijn, maar volgens mijn personal trainer kan ik niet alles tegelijk) en kan voor mijn kinderen zorgen. Dat zijn best een heleboel vinkjes, dacht ik zo. Om het lijstje compleet te maken: ik doe weer wat dingen voor mijn werk, ik schreef een artikel voor One World dat binnenkort verschijnt en ik bezocht een feest van een goede vriendin in het mooie Apeldoorn. In mijn mooiste jurk stapte ik op de fiets.

Sommige feestjes of partijen zijn moetjes. Om al niet te denken aan recepties. Daar heb ik zelf nooit iets van begrepen. Maar ik begrijp de wereld dan ook lang niet altijd goed, anders was ik nooit zo ziek geworden. Maar goed. Dit was een fijn en warm feest met een zelfgemaakt lied en nee, geen pop in de tuin of afzichtelijk spandoek waarin de jarige wordt afgezeken. Niets van dat alles. Ik had mooie gesprekken met leuke mensen en was eerder moe dan me lief was. Maar ook dat hoort allemaal bij mijn herstel. Daarom begon ik al voorzichtig met afscheid nemen rond een uur of half twaalf.
´Weet je wat je moet doen als je het een leuk feest vond?´, vroeg een van de genodigden. ´Dat is een hele mooie, Apeldoornse traditie.´
Omdat ik natuurlijk goed wil inburgeren in Apeldoorn, luisterde ik aandachtig.
´Dan pak je een bloem uit de vaas, die gooi je door de huiskamer en dan gooi je er een wijnglas achteraan. Doe maar. Ik weet dat de jarige* dit enorm zal waarderen. Dat zie je misschien niet meteen, maar in haar hart waardeert ze het. Echt waar.´
Ik plaste in mijn broek van het lachen en daarmee was mijn laatste vinkje gezet. Want in essentie is niets mooier dan in een natte broek naar huis fietsen.

*Vanwege de privacy noem ik geen namen in mijn blogs. Ook geen gefingeerde.