‘Mevrouw, kunt u mij helpen… Ik zat in een hoosbui… en ik miste de afslag…mijn TomTom ligt thuis en ik kom uit Brabant…Ik moet naar mijn dochter… Mag ik alstublieft even bellen…’
Aan mijn deur stond een verdwaalde mevrouw. Dapper vanuit Brabant vertrokken om haar dochter te bezoeken.
‘Komt u toch binnen’, zei ik. De wildvreemde dame welkom hetend in mijn rommelige keuken.
‘Dag jongelui’, begroette de oma mijn verbaasde zoontjes die van schrik niet meer met hun lunch durfden te gooien.
Ik gaf de dame een stoel, de telefoon en pakte bovenuit de keukenkast alvast een kopje en een schoteltje. Deze dame kon ik geen mok van Blond voorzetten. Toen ze haar kleindochter aan de telefoon had gehad, leek ze opgelucht.
‘Ze komt me halen’, lachte ze. Ik zette koffie terwijl de vrouwelijke vreemdeling een gesprek met mijn zoon aanging. Hij vertelde dat hij bij Ben had gelogeerd, de dame vroeg hem waarom hij geen melk lustte. Want dat was zo gezond. Ik had de dame blijkbaar een praatstoel gegeven, want ze kletste de volle drie kwartier rond. Ik vond het eigenlijk wel gezellig, dit onverwachte bezoek. Ze converseerde even later met mijn man over het mooie Brabant, de Efteling en haar man die in een verpleeghuis woont. Plotseling zag de dame haar kleindochter aan komen. Haar ogen straalden. ‘Dat is Nienke’, zei ze. ‘De schat’.
Ik deed de deur open voor haar kleindochter. De nieuwsgierige driejarige in mijn kielzog.
‘Hallo, ik kom oma ophalen’, zei ze en: ‘Ik vind het knap hoe je hier terecht bent gekomen’, nadat ze haar oma liefdevol gedag had gezegd.
De oma van het meisje nam uitgebreid afscheid van mijn twee kleine schatjes.
‘Reusachtig bedankt’, zei de dame. Ik glimlachte, omdat ik het verschrikkelijk graag gedaan had.
We zwaaiden haar uit. Net alsof het ook een klein beetje onze oma was.
Algemeen BeschAEFd Nederlands 